podstawowy program terapii dla osób uzależnionych

W pierwszym etapie leczenia pacjenci:

• zdobywają wiedzę na temat uzależnienia,
• zdobywają wiedzę w celu utrzymania abstynencji, radzenia sobie z głodem alkoholowym,
• identyfikują się z własnymi objawami uzależnienia,
• uświadamiają sobie potrzebę wsparcia ze strony grup samopomocowych AA,
• budują motywację do kontynuowania leczenia.

W trakcie drugiego etapu pracy terapeutycznej – w grupie psychoedukacyjnej warsztatowej pacjenci:

• kontynuują pracę nad identyfikacją ze swoim uzależnieniem,
• dostrzegają destrukcję związaną z piciem alkoholu i jej rozmiar w różnych obszarach życia,
• nabywają umiejętność rozpoznawania u siebie psychologicznych mechanizmów uzależnienia,
• uświadamiają sobie bezsilność wobec alkoholu i niezdolność do kierowania własnym życiem.

Ostatnim trzecim etapem w programie terapeutycznym dla osób uzależnionych jest „grupa dalszego zdrowienia”. Pacjenci na tym etapie:

• uczą się akceptacji siebie jako osób trzeźwych,
• pogłębiają umiejętność nawiązywania i utrzymania kontaktu z innymi ludźmi,
• rozpoznają swoje potrzeby i przyglądają się możliwości ich realizacji,
• uczą się radzenia sobie ze stresem, przykrymi uczuciami i schematami nałogowego funkcjonowania.

W trakcie trwania około 2-letniej terapii uzależnienia równolegle pacjenci spotykają się z prowadzącym ich terapeutą indywidualnym. Realizacja programów terapeutycznych jest zindywidualizowana, dostosowana do potrzeb i możliwości pacjenta. Podstawową metodą leczenia jest psychoterapia grupowa i indywidualna, które wzajemnie się uzupełniają. Na każdym etapie zalecamy pacjentom udział w mitingach AA.

Rodzinę stanowi grupa ludzi będących ze sobą w relacjach uczuciowych, społecznych i duchowych. Oznacza to, że ludzi mieszkających ze sobą winny łączyć wspólne cele. Niestety życie w rodzinie niesie za sobą czasami wiele różnych problemów. W wielu rodzinach centralnym problemem staje się alkohol. O takiej rodzinie mówi się – rodzina z problemem alkoholowym. Oznacza to rodzinę , w której choćby jedna osoba pije w sposób przynoszący szkodę. Człowiek pijący destrukcyjnie dostarcza wszystkim innym członkom rodziny problemów życiowych, finansowych i emocjonalnych. Rodzina boryka się z szeroko rozumianym problemem alkoholowym. Dzieci, które wychowują się w rodzinie z problemem alkoholowym, uczą się szczególnych zasad postępowania:

• próbują chronić dobre imię rodziny,
• zatrzymują swoje uczucia dla siebie i nie potrafią ich wyrażać,
• przestają ufać innym,
• bardzo się starają i ciężko pracują zastępując „nieobecnych” rodziców,
• przystosowują się za wszelką cenę do bardzo trudnej sytuacji życiowej,
• źle się zachowują,
• mają trudności w kontaktach z innymi ludźmi.

Współuzależnienie jest utrwaloną formą uczestniczenia w długotrwałej i niszczącej sytuacji wynikającej z życia z osobą uzależnioną. Osobą współuzależnioną może być: ojciec, matka, żona, dzieci osoby uzależnionej lub inna osoba żyjąca w związku z osobą uzależnioną. W wyniku destrukcyjnych zachowań osoby uzależnionej, osoby współuzależnione ograniczają w sposób istotny swobodę swojego postępowania, co prowadzi do pogorszenia ich stanu zdrowia oraz utrudnia zmianę własnego położenia na lepsze. Dlatego tak ważną jest terapia rodzin osób uzależnionych.

Celem pracy w tej grupie jest:

• zdobywanie wiedzy na temat choroby alkoholowej i współuzależnienia,
• odchodzenie od negatywnych i szkodliwych sposobów przystosowywania się do sytuacji,
• nabywanie umiejętności radzenia sobie z różnymi problemami (emocjonalnymi, sytuacyjnymi),
• uczenie się konstruktywnych zachowań,
• poznawanie swoich praw,
• otrzymanie wsparcia emocjonalnego od uczestników grupy i terapeuty.